Νόμιζε ότι θα την γλίτωνε

Πεθαίνει ένας τύπος που όλη του τη ζωή την πέρασε οδηγώντας ηδονικά μηχανές, φορώντας κράνη με σατανιστικά σύμβολα, ακούγοντας βαρύ σκληρό μέταλ και καπνίζοντας μπάφους. Το τελευταίο μάλιστα ήταν και η μεγαλύτερη απόλαυσή του.
Όπως είναι φυσικό, πήγε καρφί στην κόλαση. Εκεί βλέπει μια τεράστια ουρά αναμονής και δαιμονάκια που έπαιρναν τους κολασμένους και τους οδηγούσαν σε διάφορα επίπεδα και δωμάτια. Μόλις έρχεται η σειρά του τον παίρνει ένας δαίμονας και τον οδηγεί σε μία πόρτα. Τον σπρώχνει βίαια μέσα και μετά αμπαρώνει τις 666 κλειδαριές της.
O ήρωάς μας βρίσκεται σε μια σπηλιά και αρχίζει να περπατάει μέχρι που βλέπει φως στο βάθος. Συνεχίζει λοιπόν και βγαίνει σε ένα απέραντο λιβάδι το οποίο είναι το μισό σπαρμένο με καπνά, το άλλο μισό με χασίσια, ενώ στη μέση είναι ένα τεράστιο δέντρο που για καρπούς βγάζει χαρτάκια rizzla.
Εκστασιασμένος αναφωνεί:
-Εδώ είμαστε!!! και τρέχει προς το δέντρο.
Βλέπει και κάτι άλλους τύπους γύρω του μέσα στη μιζέρια, αλλά δε τους δίνει σημασία. Αρπάζει 3 χαρτάκια, καπνό και χόρτο και αρχίζει να στρίβει. Μετά από λίγα λεπτά, αφού ψάχνει για λίγο στις τσέπες του, πλησιάζει έναν άλλο κολασμένο που ήταν εκεί κοντά και τον ρωτάει:
-Ρε φιλαράκι, πάιζει καμμιά φωτιά;
-Καλά ρε μα###α, γιατί νομίζεις ότι καθόμαστε εδώ και κοιτάμε ο ένας τον άλλον; Άμα είχαμε φωτιά δεν θα είμασταν εδώ, αλλά στον παράδεισο...
.