Κάποτε, ένας µάγκας, πηγαίνει σ'ένα καφενείο µαζί µε τους φίλους του, για να παίξει λίγο τάβλι, ώστε να περάσει η ώρα. Πηγαίνει λοιπόν, κάθεται και περιµένει µέχρι να έρθει ο καφετζής να πάρει παραγγελία.
- Τί θα πάρετε παρακαλώ;
- Που `σαι φίλε, θέλω ένα καφεδάκι περιποιηµένο. Δε θέλω να είναι ούτε πολύ γλυκός, αλλά ούτε και πολύ πικρός. Τσακ στη µέση. Δε θέλω να έχει ούτε πολλές φουσκάλες, αλλά ούτε και λίγες. Τσακ στη µέση. Το φλυτζάνι στο οποίο θα το βάλεις, δε θέλω να είναι ούτε πολύ µεγάλο, αλλά ούτε και πολύ µικρό. Τσακ στη µέση.
Ο καφετζής αγανακτισµένος φεύγει.
- Ε! Φίλε που πας, δε τελείωσα ακόµα. Άκου λοιπόν. Μαζί µε το καφέ θέλω και κουλουράκια. Τα οποία, δε θέλω να είναι ούτε πολύ µεγάλα, αλλά ούτε και πολύ µικρά. Τσακ στη µέση. Δε θέλω να έχουν ούτε πολύ σουσάµι, αλλά ούτε και λίγο. Τσακ στη µέση. Και τώρα σπάσε, είσαι ελεύθερος.
- Μάλιστα κύριε, απαντάει πυρ και µανία ο καφετζής.
Η ώρα περνούσε και ο µάγκας περίµενε το καφέ του µε ανυποµονησία. Το µαγαζί άδειασε και ο µάγκας δεν είχε πάρει ακόµα το καφέ του. Έτσι λοιπόν, µετά από περίπου µιάµιση ώρα, λέει στο καφετζή:
- Ε! Φίλε! Τι θα γίνει µε το καφέ;
Και ο καφετζής:
- Άκου µεγάλε! Δε σε έχω γραµµένο ούτε πολύ δεξιά, αλλά ούτε και πολύ αριστερά. Τσααακ στη µέση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου