Μια αγαπημένη οικογένεια είμαστε

Η οικογένειά µου είναι µια πολύ αγαπηµένη οικογένεια. Είναι ο αγαπηµένος µου µπαµπάς, η αγαπηµένη µου µαµά, ο αγαπηµένος µου αδελφός και στον κάτω όροφο η αγαπηµένη µου γιαγιά και ο αγαπηµένος µου παππούς.
Τον αγαπηµένο µου µπαµπά δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά και γυρίζει τα µεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά γυρίζει στις 7.00 µ. µ., αλλά κάνει και πέντε ώρες γύρω - γύρω το τετράγωνο µέχρι να βρει να παρκάρει.
Κι όταν έρχεται δεν είναι και πολύ χαρούµενος και καθόλου δεν µοιάζει µε τους µπαµπάδες των διαφηµίσεων που µπαίνουν µέσα µε δωράκια και σοκολάτες και τα παιδιά πηδάνε στην αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει
ψηλά.
Εµάς λέει:
-Άι σιχτίρι, το κωλοκράτος µου µέσα!!! και βροντάει τα κλειδιά στο συρτάρι.
Την αγαπηµένη µου µαµά δεν τη βλέπω επίσης, γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι µε το λεωφορείο. Και µετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει, µαγειρεύει και βρίζει τον µπαµπά που δεν πήρε τυρί τριµµένο από το σούπερ µάρκετ.
Και δεν µοιάζει καθόλου µε τις µαµάδες των διαφηµίσεων, γιατί δεν µαγειρεύει βαµµένη ούτε µε ψηλοτάκουνα.
Κι όταν λερώσουµε το µπλουζάκι µε σοκολάτες δεν γελάει χαρούµενη που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά µας λέει:
-Ε, βέβαια. Άµα έχετε τη δουλάρα!!1 Άντε βγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέµε, την τύχη µου που στραβώθηκα και τον παντρεύτηκα!!!
Τον αγαπηµένο µου αδελφό δεν τον βλέπω ποτέ, γιατί λείπουµε κι οι δυο στο σχολείο και µετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο και µετά κλείνεται στο δωµάτιό του και µετά ανοίγει το κοµπιούτερ του και µετά ψάχνει γυµνές κυρίες και µετά τις βρίσκει και µετά χαίρεται.
Ο µπαµπάς µου, η µαµά µου, ο αδελφός µου κι εγώ είµαστε µια πολύ αγαπηµένη οικογένεια και κάθε Κυριακή µεσηµέρι κάνουµε ένα πολύ αγαπηµένο οικογενειακό τραπέζι κι εκεί έχουµε όλο τον χρόνο να τσακωθούµε µεταξύ µας. Ο µπαµπάς µαλώνει τον αδελφό µου που δεν διαβάζει αρκετά και µετά µαλώνει εµένα που δεν τα τρώω τα παντζάρια. Και µετά η µαµά µαλώνει τον µπαµπά µου γιατί µας µαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό» λέει.
Και µετά η µαµά µου µαλώνει τον αδελφό µου που πετάει τα µποξεράκια του στη µοκέτα κι έχει και τη µέση της και µετά µαλώνει εµένα που θέλω να µου πάρουνε κινητό.
Και µου λέει:
-Έκανε κι η µύγα κώλο και ζητάει κινητό.
Κι εγώ της λέω:
-Η Ευαγγελία γιατί έχει κινητό που είναι και 27 µέρες µικρότερη;
Κι η µαµά µου µού λέει:
-Δεν µε νοιάζει τι κάνει η Ευαγγελία, εµένα µε νοιάζει τι κάνει το δικό µου το παιδί.
Και φωνάζει και ο µπαµπάς τής λέει:
-Τώρα που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;
Κι η µαµά τού λέει:
-Δεν ουρλιάζω, συζήτηση κάνουµε.
Κι ο µπαµπάς µου της λέει:
-Ναι, έχεις δίκιο. Μπορεί στο ισόγειο να µη σ' άκουσαν!
Κι η µαµά του λέει:
-Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς θα σου λεγα τώρα!
Και δεν του λέει.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν µιλάει για πολλή ώρα. Κι ακούγονται µόνο τα πιρούνια, τα µαχαίρια κι ο αδελφός µου που κάνει κλάπα κλούπα µε τη γλώσσα του. Κι η µαµά τού λέει:
-Δεν µπορείς να φας σαν άνθρωπος;
Κι ο αδελφός µου της λέει:
-Σαν άνθρωπος τρώω.
Κι η µαµά µου του λέει:
-Θα σε καλέσουνε σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουµε.
Κι ο µπαµπάς µου της λέει:
-Μπορείς να σταµατήσεις µία στιγµή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό το µπουρ µπουρ µπουρ, µες στ' αυτί µου; Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!
Κι η µαµά µου λέει:
-Δεν φτάνει που έχω γίνει χίλια κοµµάτια να σας υπηρετώ όλους εδώ µέσα, µια καλή κουβέντα να ακούσω, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α.
Κι ο µπαµπάς µου της λέει:
-Έριξες πολύ αλάτι, λύσσα το κανες.
Κι η µαµά τού λέει:
-Ορίστε, εκεί που µας χρωστάγανε, µας πήραν και το βόδι.
Κι εγώ ρωτάω:
-Πότε είχαµε βόδι και µας το πήρανε;
Κι ο αδελφός µου, µού λέει:
-Είσαι µαλακισµένο.
Κι εγώ βάζω τα κλάµατα και λέω:
-Με λέει µαλακισµένη.
Κι ο µπαµπάς µου του λέει:
-Μη λες την αδελφή σου µαλακισµένη.
Κι ο αδελφός µου λέει:
-Αφού είναι!
Κι η µαµά µου λέει:
-Δεν θέλω να ακούω τέτοιες λέξεις εδώ µέσα!
Κι ο αδελφός µου της λέει:
-Όταν τις λέει ο µπαµπάς σε σένα ,είναι καλά;
Κι η µαµά µου λέει στον µπαµπά µου:
-Ορίστε, είδες το παράδειγµα που δίνεις στα ίδια σου τα παιδιά;
Κι ο µπαµπάς µου λέει:
-Μια µπουκιά της προκοπής δεν µπορούµε να φάµε χωρίς να φαρµακωθούµε σ' αυτό το σπίτι;
Κι η µαµά µου του λέει:
-Τώρα θες να την φας την µπουκιά ενώ πριν είπες ότι είναι λύσσα;
-Λυσσα είναι, απαντά ο µπαµπάς.
-Ε, άµα δεν σ' αρέσει, να πας να σου µαγειρεύει η Βιβή.
Κι εγώ λέω:
-Ποια είναι η Βιβή;
Κι η µαµά λέει:
-Ποια είναι η Βιβή, Μανώλη; Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου, στην κόρη σου ποια είναι η Βιβή, Μανώλη.
Κι ο πατέρας µου λέει:
-Η κυρία Βιβή είναι µια εξαίρετη συνάδελφος κι η µάνα σας είναι µια τρελή γυναίκα.
Κι η µαµά λέει:
-Γι αυτό γυρίζει µεσάνυχτα, στο σπίτι ο µπαµπάς σας παιδιά µου.. Επειδή η Βιβή είναι µια εξαίρετη συνάδελφος...
Κι ο µπαµπάς λέει:
-Γυρίζω µεσάνυχτα, διότι τα µεσάνυχτα βρίσκω να παρκάρω σ αυτή την κωλογειτονιά. Άντε να δούµε πού θα φτάσει ο πληθωρισµός πια.
Κι η µαµά µου του λέει:
-Έχε χάρη που είναι τα παιδιά, αλλιώς σου λεγα εγώ.
Κι ο µπαµπάς της λέει:
-Τι θα µου λεγες δηλαδή;
Κι η µαµά του λέει:
-Το δισάκι σου στον ώµο, για τον δρόµο, για τον δρόµο, αυτό θα σου λεγα εγώ.
Κι εγώ λέω:
-Έγιν' η βροχή χαλάζι, δεν µε νοιάζει, δεν µε νοιάζει ει ει ει ει .
Κι ο µπαµπάς κι η µαµά µού λένε:
-ΣΤΑΜΑΤΑ!!!
και σταµατάω.
ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ µια σιωπή, ντράγκα ντούγκα τα πιρούνια. Κι ο αδελφός µου λέει:
-Έφαγα, πάω µέσα.
Κι ο µπαµπάς µου του λέει:
-Δεν έχει να πας πουθενά. Τώρα τρώµε όλοι µαζί σαν οικογένεια, κι ότα τρώει η οικογένεια, τρώει πάντα µαζί και αγαπηµένα.
Κι η µαµά µου του λέει:
-Έχει δίκιο ο πατέρας σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι.
Και καθόµαστε όλοι εκεί που καθόµαστε...κι εγω σκέφτοµαι πόσο αγαπηµένη οικογένεια είµαστε...