Μια οικογένεια από την Αλβανία ζούσε στην Ελλάδα και το παιδάκι λεγόταν Μπεσίμ. Η δασκάλα στο σχολείο του λέει μια μέρα:
- Ζεις τόσα χρόνια στην Ελλάδα, από τότε που γεννήθηκες. Καλό θα ήταν να έχεις ένα ελληνικό όνομα. Από σήμερα θα σε φωνάζουμε Κωστάκη. Το δέχεται ο μικρός και το μεσημέρι γυρίζει σπίτι, όπου η μητέρα του τον φωνάζει για φαγητό:
- Μπεσίμ, έλα να φάμε.
Τίποτα ο μικρός.
- Μπεσίμ σε φωνάζω για φαγητό, γιατί δεν έρχεσαι;
Πάει μέσα στο δωμάτιο, τον ρωτάει γιατί δεν την ακούει και ο μικρός απαντά ότι το όνομά του είναι Κωστάκης και όχι Μπεσίμ. Τρώει το ξύλο της χρονιάς του ο Κωστάκης και μετά από λίγο έρχεται ο πατέρας. Ο μικρός επιμένει, όχι Μπεσίμ, αλλά Κωστάκης. Τρώει ξύλο και από τον πατέρα του, μα ο Κωστάκης αμετανόητος. Την επόμενη μέρα πάει σχολείο, τον βλέπει η δασκάλα του μελανιασμένο και τον ρωτάει τι συνέβη. Η απάντηση ήταν:
- Πού να σας λέω, με πλάκωσαν στο ξύλο δυο Αλβανοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου